چشمت که میان خواب نازست از امیرخسرو دهلوی غزل 177

1 چشمت که میان خواب نازست یا رب که چه شوخ و دلنوازست

2 هر لحظه ز نیش غمزه تو صد رخنه به روزه و نمازست

3 خونها همه خورد، این چه شکل است؟ دلها همه برد، این چه نازست؟

4 محمود به خاک شد هنوزش دل سوی کرشمه ایازست

5 شبها غم خود به شمع گویم کو نیز ز محرمان رازست

6 سوزنده کسیم نیست جز شمع کان سوخته سر گدازست

7 فریاد رسی که در همه وقت بر غمزدگان در تو بازست

8 جانا، تو به خواب شو که مستی افسانه عاشقان درازست

9 سوز دل و آب چشم خسرو بپذیر که از سر نیازست