نامه شوق ترا تا بکبوتر از اهلی شیرازی غزل 432

1 نامه شوق ترا تا بکبوتر ندهند مرغ را ره بسر کوی تو دلبر ندهند

2 گر بجنت سوی مستان نگری با همه چشم زهر چشم تو بصد شربت کوثر ندهند

3 سرو قدان جهان نخل مرادند ولی بجز ازسنگ ستم میوه دیگر ندهند

4 یارب این تازه نهالان ز کدامین چمنند که خورند از دل ما آب و بما بر ندهند

5 قیمت وصل بتان گرچه بود جان اهلی جان دهم گر بدهندم چکنم گر ندهند

6 اهلی به درد بی‌دلی و بی‌کسی بساز درمان طلب نکن که طبیبان نخوانده‌اند