بد فرصتت چرخ فلک تن فرو از اهلی شیرازی غزل 1262

1 بد فرصتت چرخ فلک تن فرو مده می ده اگر فلک ندهد کام گو مده

2 میدزدد از جمال تو آیینه رنگ حسن ای آفتاب حسن بآیینه رو مده

3 منع شمیم زلف مکن گر بما رسد هرگز کسی بمشک نگفتست بو مده

4 آنرا که خضر دست نگیرد بجرعه یی گو آبروی خویش پی آب جو مده

5 گر آرزوی باده بود بی لب توام گو جام بخت هرگزم این آرزو مده

6 مخمور عشق را لب میگون دوا کند اهلی خموش و درد سر از گفتگو مده