چشم پیکانت، نگاهی کرده از واعظ قزوینی غزل 463

1 چشم پیکانت، نگاهی کرده روزی سوی دل زحم هرگز بر ندارد چشم خویش از روی دل

2 بسکه طومار سخن پیچیده در دل مانده است تارها شد از زبانم، باز گردد سوی دل

3 یاد شوخی های مژگان تو بیدارش کند گر شود بالین بخت خفته ام زانوی دل

4 استخوانم از فشار تنگنای روزگار همچو نقش بوریا جا کرده در پهلوی دل

5 یک نفس واعظ برو شاگردی آیینه کن نیک و بد را رو بسوی خود کن، از یکروی دل