یک پند ز من بشنو از جلال الدین محمد مولوی غزل 89

1 هر طعامی کآوریدندی بوی کس سوی لقمان فرستادی ز پی

2 تا که لقمان دست سوی آن برد قاصدا تا خواجه پس‌خوردش خورد

1 این سخن پایان ندارد خیز زید بر براق ناطقه بر بند قید

2 ناطقه چون فاضح آمد عیب را می‌دراند پرده‌های غیب را

1 در هر فلکی مردمکی می‌بینم هر مردمکش را فلکی می‌بینم

2 ای احول اگر یکی دو می‌بینی تو بر عکس تو من دو را یکی می‌بینم

1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند

2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند

1 دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد به زیر آن درختی رو که او گل‌های تر دارد

2 در این بازار عطاران مرو هر سو چو بی‌کاران به دکان کسی بنشین که در دکان شکر دارد