1 تو گر خویشتن را بخواهی نمود کسی سرو و گل را نخواهد ستود

2 خطت کز لبانت برآورد سر برآورد از جان عشاق دود

3 به خون کسان آستین بر زدی ندانم کرا دست خواهی نمود

4 به بازی مزن غمزه بر جان من که کس تیغ بر دوستان نازمود

5 ز هجرم چه پرسی که یارب مباد ز صبرم چه گویم که هرگز نبود

6 وزین آشناییم دستی مگیر که سیلاب چشمم ز جا در ربود

7 ز غم ناتوانم، شفایی ببخش ازان پس که من مرده باشم، چه سود؟

8 تو با آنکه گفت کسی نشنوی ولی گفت خسرو بیاید شنود