در لطف بنکته سخن میمانی از عبدالرزاق اصفهانی رباعی 106

1 نگار من زبر من همی چنان بجهد که تیر وقت گشاد از برکمان بجهد

2 چنان بگریم در فرفتش که مردم چشم مثال قطره خونم زدیدگان بجهد

1 ایکه موج سینه تو غوطه دریا دهد پرتو طبعت فروغ عالم بالا دهد

2 گر ضمیر غیب گوی تو براندازد تتق بسکه تشویر عروس کلبه خضر ادهد

1 من ز جمع شاعران باری کیم من ز لاف دانش و دعوی کیم

2 من ز نثر پاک چون نثره چه ام من ز نظم شعر چون شعری کیم