دوش آتش زدی و گریه مرا از امیرخسرو دهلوی غزل 766

1 دوش آتش زدی و گریه مرا یاری داد ناله من همه کو را شغب و زاری داد

2 چشم دارم که به خواب اجلم خسپاند خاک کویت که مرا سرمه بیداری داد

3 مست بگذشتی و شد بیخودیم رهزن عشق تا که همراه شد و بخت کرا یاری داد

4 همه شب خلق در آسایش و من در فریاد روز بد بین که دلم را چه گرفتاری داد؟

5 یارب، از خون منش هیچ نگیری دامن گر چه در کشتن من داد جفا کاری داد

6 عقل کو بر سر من کار نمایی کردی کارم افتاد، چو بر جان خط بیزاری داد

7 همه در بار تو بستند دل و خسرو بین داد عقل و دل و دین، نیز به سر باری داد