ای سرو خرامندهٔ بستان از خواجوی کرمانی غزل 581

1 ای سرو خرامندهٔ بستان حقایق آزاد شو از سبزهٔ این سبز حدائق

2 برگلبن ایجاد توئی غنچهٔ خندان در گلشن ابداع توئی برگ شقائق

3 منزلگه انس تو سراپردهٔ قدسست تا چند شوی ساکن این تیره مضائق

4 بیرون نرود راه تو بی‌ترک مقاصد حاصل نشود کام تو بی قطع علائق

5 رخش امل از عرصهٔ تقلید برون ران تا خیمه زنی بر سر میدان حقائق

6 در کوکبه‌ات خیل وحشم چیست مخائل در راه تو خرگاه و خیم چیست عوائق

7 چون کعبهٔ خلقت بوجود تو شرف یافت باید که شوی قبلهٔ حاجات خلائق

8 آنکس که گدای در میخانهٔ عشقست برخسرو عقلست بصد مرتبه فائق

9 خواجو بسحر سرمکش از مرغ صراحی زیرا که بشبگیر بود بلبله لائق