1 ای خوانده، بتان حسن شاهت وز قلب شکستگان سپاهت

2 دودیست بر آتش جهانسوز آن سبزه خط که شد سیاهت

3 شد در ز نخت هزار جان عرق از خوی چو بر آب گشت چاهت

4 هر لحظه جراحتی است در جان بینم چو ز دور گاه گاهت

5 دزدم نظر از دو چشم خود نیز دزدیده چو بنگرم به ماهت

6 تفسیده چو پر خورد بمیرد زان روی نمی کنم نگاهت

7 شد گریه ای، ار چه پای گیرت بردن نتوان بدین ز راهت

8 بسیار شد آه خلق، هشدار کین باد نیفگند کلاهت

9 گر خون ریزی ز صد چو خسرو رخساره بس ست عذر خواهت