1 ای مردم دیده نکویی شاد آنکه درون چشم اویی

2 من بی تو چگویمت که چونم بی من تو چگونه ای، نگویی

3 سیب ار چه تراست، آب او را چاه زنخ تو برد گویی

4 بر پسته لب تو تا نخندید از پسته نرفت تنگ خویی

5 بر مشک دهی به خون گواهی گر طره خویشتن ببویی

6 گل پیش تو، گر به باغ رانی خیزد به هزار تازه رویی

7 دریاب که گوهری چو اشکم در خاک نیابی، ار بجویی

8 من پای ز آب دیده شویم تو دست ز خون من نشویی

9 با این همه از تو چشم بد دور ای مردم دیده را نکویی