ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) مثنوی معنوی 158

1 ای ایاز پر نیاز صدق‌کیش صدق تو از بحر و از کوهست بیش

2 نه به وقت شهوتت باشد عثار که رود عقل چو کوهت کاه‌وار

3 نه به وقت خشم و کینه صبرهات سست گردد در قرار و در ثبات

4 مردی این مردیست نه ریش و ذکر ورنه بودی شاه مردان کیر خر

5 حق کرا خواندست در قرآن رجال کی بود این جسم را آنجا مجال

6 روح حیوان را چه قدرست ای پدر آخر از بازار قصابان گذر

7 صد هزاران سر نهاده بر شکم ارزشان از دنبه و از دم کم

8 روسپی باشد که از جولان کیر عقل او موشی شود شهوت چو شیر