مکن از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1611

1 مکن ای دوست غریبم سر سودای تو دارم من و بالای مناره که تمنای تو دارم

2 ز تو سرمست و خمارم خبر از خویش ندارم سر خود نیز نخارم که تقاضای تو دارم

3 دل من روشن و مقبل ز چه شد با تو بگویم که در این آینه دل رخ زیبای تو دارم

4 مکن ای دوست ملامت بنگر روز قیامت همه موجم همه جوشم در دریای تو دارم

5 مشنو قول طبیبان که شکر زاید صفرا به شکر داروی من کن چه که صفرای تو دارم

6 هله ای گنبد گردون بشنو قصه‌ام اکنون که چو تو همره ماهم بر و پهنای تو دارم

7 بر دربان تو آیم ندهد راه و براند خبرش نیست که پنهان چه تماشای تو دارم

8 ز درم راه نباشد ز سر بام و دریچه ستر الله علینا چه علالای تو دارم

9 هله دربان عوان خو مدهم راه و سقط گو چو دفم می زن بر رو دف و سرنای تو دارم

10 چو دف از سیلی مطرب هنرم بیش نماید بزن و تجربه می کن همه هیهای تو دارم

11 هله زین پس نخروشم نکنم فتنه نجوشم به دلم حکم کی دارد دل گویای تو دارم