ای بخت سیاه بخت از ابوالحسن فراهانی رباعی 139

1 تا کی کنی آزار من زار شکسته آزردگی ای هست در آزار شکسته

2 بیهوده چه رنجم که زمن زود گذشتی زودی گذرند از بر دیوار شکسته

1 گذشت آن که روی لاله خیمه بر گلزار شکوفه بر فلک افکند از طرب دستار

2 گذشت آن که چنان گرم بود مجمر باغ که سوختی شررش چون سپند جان هزار

1 من کرده ام از هر مژده یی دریایی او ساخته بزم غیر را مأوایی

2 از بخت بد من است این ورنه کسی طوفان جائی ندید و دریا جایی