بنده را با تو دوستداری از امیرخسرو دهلوی غزل 370

1 بنده را با تو دوستداری خوست گر چه تو بنده را نداری دوست

2 آن نه چشمی ست کز کرشمه ناز دیده را هر نظر که هست در اوست

3 گرد ابروی تست جای نماز باز در چشم بنده آب وضوست

4 با من از زلف تو بد است، چه باک؟ هر چه بد نیست، روی تو نیکوست

5 فتنه چشم تو نمی خسپد زانکش از غمزه خار در پهلوست

6 چون تو بر لب نمی نهد لب را شکر اندر لب تو تو بر توست

7 وصف زلف تو کرد خسرو، از آنست که ز لطفش همه جهان خوشبوست