بنده را با تو دوستداری خوست
- 1
- 2
- 3
- 4
- 5
- 6
- 7
1 بنده را با تو دوستداری خوست گر چه تو بنده را نداری دوست
2 آن نه چشمی ست کز کرشمه ناز دیده را هر نظر که هست در اوست
3 گرد ابروی تست جای نماز باز در چشم بنده آب وضوست
4 با من از زلف تو بد است، چه باک؟ هر چه بد نیست، روی تو نیکوست
5 فتنه چشم تو نمی خسپد زانکش از غمزه خار در پهلوست
6 چون تو بر لب نمی نهد لب را شکر اندر لب تو تو بر توست
7 وصف زلف تو کرد خسرو، از آنست که ز لطفش همه جهان خوشبوست