ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2368

1 ای به میدان‌های وحدت گوی شاهی باخته جمله را عریان بدیده کس تو را نشناخته

2 عقل کل کژچشم گشته از کمال غیرتت وز کژی پنداشته کو مر تو را انداخته

3 ای چراغ و چشم عالم در جهان فرد آمدی تا در اسرار جهان تو صد جهان پرداخته

4 ای که طاووس بهار از عشق رویت جلوه گر بر درخت جسم جان نالان شده چون فاخته

5 از برای ما تو آتش را چو گلشن داشته وز برای ما تو دریا را چو کشتی ساخته

6 شمس تبریزی جهان را چون تو پر کردی ز حسن من جهان روح را از غیر عشقت آخته