ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل از حافظ شیرازی غزل 308

1 ای رخت چون خلد و لعلت سلسبیل سلسبیلت کرده جان و دل سبیل

2 سبزپوشان خطت بر گرد لب همچو مورانند گرد سلسبیل

3 ناوک چشم تو در هر گوشه‌ای همچو من افتاده دارد صد قتیل

4 یا رب این آتش که در جان من است سرد کن زان سان که کردی بر خلیل

5 من نمی‌یابم مجال ای دوستان گر چه دارد او جمالی بس جمیل

6 پای ما لنگ است و منزل بس دراز دست ما کوتاه و خرما بر نخیل

7 حافظ از سرپنجهٔ عشق نگار همچو مور افتاده شد در پای پیل

8 شاه عالم را بقا و عز و ناز باد و هر چیزی که باشد زین قبیل