خود از جمال‌الدین عبدالرزاق اصفهانی رباعی 120

1 هر نفس کان نز پی یاد جلال ذوالجلال در جهان جان بر آری آن وبالست آن وبال

2 هان بتوحید خدای و نعت پیغمبر گرای تا شود کفارت آن ترهات خط و خال

1 ای کلک نقشبند تو آرایش جهان وی لفظ دلگشای تو آسایش جنان

2 ای نکته بدیع تو خوشتر ز آرزو وی گفته رفیع تو بر تر ز آسمان

1 سلام من که رساند بدان خجسته دیار که هست مجمع احباب و محضر احرار

2 ببقعه که درو دوستان من جمعند چه دوست؟ جانم واز جان عزیز تر صد بار