ای کرده ماه را از تیره از خواجوی کرمانی غزل 47

1 ای کرده ماه را از تیره شب نقاب در شب فکنده چین بر مه فکنده تاب

2 مشک است یا خط است یا شام شب نمای ماه است یا رخ است یا صبح شب نقاب

3 با سرو قامتت شمشاد گو مروی با ماه طلعت خورشید گو متاب

4 ای برده آب من زان لعل آبدار وی بسته خواب من زان چشم نیم‌خواب

5 چون آتش رخت برد آبروی من زان آب آتشی بر آتشم زن آب

6 زلف تو بر رخت شام است برسحر عشق تو در دلم گنج است در خراب

7 ای سرو سیمتن صبح است در فکن در جام آبگون آن آتش مذاب

8 خادم! بسوز عود، مطرب! بساز چنگ، بلبل! بزن نوا، ساقی! بده شراب

9 صوفی چو صافئی درد مغان بنوش خواجو چو عارفی روی از بتان متاب