1 تو را که هر چه مراد است در جهان داری چه غم ز حال ضعیفان ناتوان داری

2 بخواه جان و دل از بنده و روان بستان که حکم بر سر آزادگان روان داری

3 میان نداری و دارم عجب که هر ساعت میان مجمع خوبان کنی میانداری

4 بیاض روی تو را نیست نقش درخور از آنک سوادی از خط مشکین بر ارغوان داری

5 بنوش می که سبکروحی و لطیف مدام علی الخصوص در آن دم که سر گران داری

6 مکن عتاب از این بیش و جور بر دل ما مکن هر آن چه توانی که جای آن داری

7 به اختیارت اگر صد هزار تیر جفاست به قصد جان من خسته در کمان داری

8 بکش جفای رقیبان مدام و جور حسود که سهل باشد اگر یار مهربان داری

9 به وصل دوست گرت دست می‌دهد یک دم برو که هر چه مراد است در جهان داری

10 چو گل به دامن از این باغ می‌بری حافظ چه غم ز ناله و فریاد باغبان داری