ای خاک چو کان دل توانگر از اثیر اخسیکتی رباعی 63

1 اگر چو قوس قزح جمله تن، دهان دارم وگر چو چشمهٔ خورشید صد زبان دارم

2 وگر، چو جان سخن‌پیشه معانی بین فراز کنگرهٔ عرش آشیان دارم

1 خسروا، ملک تو را، عرض جهان نتوان گرفت پیش قدرت باد اوج آسمان نتوان گرفت

2 جز سپهر بی نشان کز داغ کوکب فارغ است بر سحاب دامن جاهت نشان نتوان گرفت

1 ماولی پرور عدو کاهیم تاج بخش عجم عربشاهیم

2 آسمان آن دهد که ما جوئیم روزگار آن کند که ما خواهیم