بوعده بوسی ام از عشوه از اهلی شیرازی غزل 1311

1 بوعده بوسی ام از عشوه سازیی دادی مرا بعشوه شیرین چه بازیی دادی

2 سر مرا چو بفتراک خویش بر بستی میان انجمنم سرفرازیی دادی

3 چراغ کار من آنروز ساختی روشن که همچو شمع مرا جانگدازیی دادی

4 بیک نگاه که کردی ز چشم پر نازم مرا ز ناز بتان بی نیازیی دادی

5 مرنج اهلی اگر گفت دردسر کوته که واعظانه سخن را درازیی دادی