1 ای مه و ای آفتاب پیش رخت مسخره تا چه زند زهره از آینه و جندره

2 پیش تو افتاده ماه بر ره سودای عشق ریخته گلگونه‌اش یاوه شده قنجره

3 پنجره‌ای شد سماع سوی گلستان تو گوش و دل عاشقان بر سر این پنجره

4 آه که این پنجره هست حجابی عظیم رو که حجابی خوش است هیچ مگو ای سره

5 از شکرینی که هست بهر بخاییدنش لب همه دندان شده‌ست بر مثل دستره

6 دست دل خویش را دیدم در خمره‌ای گفتم خواجه حکیم چیست در این خنبره

7 گفت شراب کسی کو همگی چرخ را با همه دولاب جان می نخرد یک تره

8 کره گردون تند پیشش پالانیی بر سر میدان او جان خر باتوبره

9 ای شه فارغ از آن باشد در لشکرت نصرت بر میمنه دولت بر میسره

10 ای که ز تبریز تو عید جهان شمس دین هین که رسید آفتاب جانب برج بره