ای خفته که راه بیخودی از اهلی شیرازی رباعی 137

1 خط چو مهر گیا تا نموده یی ما را هزار مهر و محبت فزوده یی ما را

2 جفا نموده ات اکنون طریق رندی نیست چنان نما که در اول نموده یی ما را

1 منه بخاک ره ای یوسف آن کف پا را قدم بدیده ما نه عزیز کن ما را

2 تو شمع مجلسی از باده گر شوی سر گرم جگر کباب کنی عاشقان شیدا را

1 گر ساقی بدمست به خشم از بر ما رفت بدمستی و دیوانگی ازما به کجا رفت

2 دیوانه از اینیم که آن شوخ پری وش چشمی سوی ما کرد که عقل از سر ما رفت