ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی از حافظ شیرازی غزل 482

1 ای دل به کوی عشق گذاری نمی‌کنی اسباب جمع داری و کاری نمی‌کنی

2 چوگان حکم در کف و گویی نمی‌زنی باز ظفر به دست و شکاری نمی‌کنی

3 این خون که موج می‌زند اندر جگر تو را در کار رنگ و بوی نگاری نمی‌کنی

4 مشکین از آن نشد دم خلقت که چون صبا بر خاک کوی دوست گذاری نمی‌کنی

5 ترسم کز این چمن نبری آستین گل کز گلشنش تحمل خاری نمی‌کنی

6 در آستین جان تو صد نافه مدرج است وان را فدای طره یاری نمی‌کنی

7 ساغر لطیف و دلکش و می افکنی به خاک و اندیشه از بلای خماری نمی‌کنی

8 حافظ برو که بندگی پادشاه وقت گر جمله می‌کنند تو باری نمی‌کنی