مورچهٔ قیرفام بر قمر از عطار نیشابوری غزل 741

1 مورچهٔ قیرفام بر قمر آورده‌ای هندوی طوطی طعام بر شکر آورده‌ای

2 سر نبرم از غمت زانکه تو از سرکشی با سر زلفین خویش سر به سر آورده‌ای

3 بی سر و پای توام گرچه به جان خواستن ای دل و جان رهی دردسر آورده‌ای

4 جان و دلم سوخته است از طمع خام تو تا تو مرا باز خود از چه برآورده‌ای

5 زلف چو زنجیر تو حلقه به گوشم بکرد حلقهٔ زنجیر خود چون به درآورده‌ای

6 پشت کمان شدم قدم تا تو به تیر مژه جان و دلم چون هدف در نظر آورده‌ای

7 خاطر عطار ریخت گوهر معنی به نطق تا تو کنارش ز چشم پر گهر آورده‌ای