ای تیرِ غمت را دل عشّاق از خیالی بخارایی غزل 334

1 ای تیرِ غمت را دل عشّاق نشانه خلقی به تو مشغول و تو غایب ز میانه

2 گه معتکف دیرم و گه ساکن مسجد یعنی که تو را می‌طلبم خانه به خانه

3 هرکس به زبانی سخن عشق تو راند عاشق به سرود غم و مطرب به ترانه

4 مقصود من از کعبه و بتخانه تویی تو مقصود تویی کعبه و بتخانه بهانه

5 افسون دل افسانهٔ عشق است دگر نه باقی به جمالت که فسون است و فسانه

6 تقصیر خیالی به امید کرم تست باری چو گنه را به ازاین نیست بهانه