ای از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2366

1 ای سراندازان همه در عشق تو پا کوفته گوهر جان همچو موسی روی دریا کوفته

2 زیر این هفت آسیا هستی ما را خوش بکوب روشنایی کی فزاید سرمه ناکوفته

3 عاشقان با عاقلان اندرنیامیزد از آنک درنیامیزد کسی ناکوفته با کوفته

4 عاقلان از مور مرده درکشند از احتیاط عاشقان از لاابالی اژدها را کوفته

5 مردم چشم از خیالت چون شود پی کوب عشق فرق‌ها پیدا شود از کوفته تا کوفته

6 از شکار تو به بیشه جان شیران خون شده در هوای قاف قربت پر عنقا کوفته

7 عشق چون خورشید دامن گستریده بر زمین عاشقان چون اخترانش راه بالا کوفته

8 لا چو لالایان زده بر عاشقانش دست رد غیرت الا شده بر مغز لالا کوفته

9 حاجیان راه جان خسته نگردند از نشاط اشترانشان زیر بار از راه اعضا کوفته

10 ساربان این غزل گو تا ز بعد خستگی اشتران را مست بینی راه بطحا کوفته