ای پرتو وجودت در عقل از عطار نیشابوری غزل 145

1 ای پرتو وجودت در عقل بی نهایت هستی کاملت را نه ابتدا نه غایت

2 هستی هر دو عالم در هستی تو گمشد ای هستی تو کامل باری زهی ولایت

3 ای صد هزار تشنه، لب‌خشک و جان پرآتش افتاده پست گشته موقوف یک عنایت

4 غیر تو در حقیقت یک ذره می‌نبینم ای غیر تو خیالی کرده ز تو سرایت

5 چندان که سالکانت ره بیش پیش بردند ره پیش بیش دیدند بودند در بدایت

6 چون این ره عجایب بس بی نهایت افتاد آخر که یابد آخر این راه را نهایت

7 عطار در دل و جان اسرار دارد از تو چون مستمع نیابد پس چون کند روایت