ای مرا داغی به دل از لعل از اهلی شیرازی غزل 1232

1 ای مرا داغی به دل از لعل آتش رنگ تو بسته راه زندگی بر من دهان تنگ تو

2 نیمه جانی کز کف خوبان برون آورده ام چون کنم دیگر که بیرون آورم از چنگ تو

3 در عتابی با من و آهسته می خندد لبت وه چه دلجویی بمیرم پیش صلح و جنگ تو

4 سوختم از شوق تو بر من دلت رحمی نکرد آه از این بیرحمی و وای از دل چون سنگ تو

5 بر قد خوبان نظر هر چند اهلی میکند کس ندارد اعتدال قد شوخ و شنگ تو