1 ای سبزه دمانید به گرد قمر از مو سر سبزی خط سیهت سر به سر از مو

2 مویی ست دهان تو و در موی شکافی هنگام سخن ریخته لؤلؤی تر از مو

3 کس موی میانت نکند یک سر مو فرق تا ساخته ای موی میان را کمر از مو

4 بیرون ز خیال تو که ماننده مویی ست کس بر تن سیمینت نبندد اثر از مو

5 جز عارض سیمین تو بر طره شبرنگ هرگز نشنیدیم طلوع قمر از مو

6 بر طرف بناگوش تو آن طره مشکین صد سلسله انگیخته بر یکدگر از مو

7 خسرو که به وصف دهنت موی شکاف ست یک نکته نگوید ز دهانت مگر از مو