یارب ز چرک مال جهان بخش از واعظ قزوینی غزل 470

1 یارب ز چرک مال جهان بخش نفرتم ز آلایش تعلق آن ده طهارتم

2 از دست رفت پای، بده دست و پای سعی تن گشت همچو سرمه، بده چشم عبرتم

3 گرد گناه، از گهرم برده آب و رنگ اشک ندامتم ده و، رنگ خجالتم

4 دستار عقل کهنه شد و، دلق تن کثیف بستان مرا، که سخت گرفته است نکبتم

5 ز آب حیات بندگی جانفزای تست باشد اگر ز زندگی خویش لذتم

6 تا روشنم شود که همه غیرتست هیچ بگشای دیده، یاری از این خواب غفلتم

7 سر تا بپاست نسخه اطوار من غلط یارب بده به خامه توفیق صحتم

8 دادی چو ملک فقر، هم ارزانیم بدار ترسم که حرص شوم زند پا بدولتم

9 لب تشنه تر، ز مزرع امید واعظم از چشمه سار لطف، بده آب رحمتم