یارب که دوش غایب من از امیرخسرو دهلوی غزل 837

1 یارب که دوش غایب من خانه که بود؟ تشویش این چراغ ز پروانه که بود؟

2 من مست بوده ام به خرابات عاشقان آن نازنین به مجلس مستانه که بود؟

3 باری نبود در دلم امشب نشان صبر تا آن رونده باز به ویرانه که بود؟

4 از گریه شبانه سرم درد می کند یارب که این شراب زخمخانه که بود؟

5 می تافت دوش زلف چو زنجیر، وه که باز آن وقت درد بیدل و پروانه که بود؟

6 فرمان نداده روی تو چندین که آسمان اقطاع آفتاب ز کاشانه که بود؟

7 دست مبارک تو که دی رنجه شد ز تیغ آن دولت از پی سر مردانه که بود؟

8 ماند از بلای خال تو خسرو به دام زلف آن مرغ را نگر هوس دانه که بود؟