1 بر آستان حرم زاهدی که سر میزد شبش به میکده دیدم دری دگر میزد

2 خوش آنکه در ره خود روی چون رزم میدید ز نعل مرکب خود سکه یی بزر میزد

1 خوبان که فرق تاقدم از جان سرشته اند مردم کشند اگرچه بصورت فرشته اند

2 در کوی گلرخان پی خواری کشان عشق یک گل زمین نماند که خاری نکشته اند

1 عتاب و ناز تو با من ز غایت خوبی است که قهر و خشم بتان شیوه های محبوبیست

2 من از کمال طلب همچو خضر می یابم که آنچه می طلبم در کمال مطلوبیست