یامن ناصبور را سوی خود از از اهلی شیرازی غزل 79

1 یامن ناصبور را سوی خود از وفا طلب یاتو که پاکدامنی صبر من از خدا طلب

2 روزشکار چون خورد بر دل صید تیر تو گر طلبی خدنگ خود از دل ریش ما طلب

3 درد تو می کشد مرایا به کرم دوا کنش یا قدری فزون ازین تا نکنم دوا طلب

4 آه چه پوشم این سخن وه که بکام غیر شد آنچه دل من از خدا کرد بصد دعا طلب

5 خواب و خیال می برد در پی وصل تو مرا فکر محال می کند مفلس کیمیا طلب

6 ای دلم آشنای تو همدم غیر من مشو غیر کی آشنا شود، هم دل آشنا طلب

7 همنفسان دوست را مستی وصل بس بود ساقی اگر کرم کنی اهلی بی نوا طلب