1 با رخ خوبت که وَرد بوستان خرّمی ست حور اگر دعویّ رعنایی کند ناآدمی ست

2 بخت بد بنگر که می پوشد ز من راز تو دل در میان ما و او با آنکه چندین محرمی ست

3 دل نشاید بست بر عهد بتان بی وفا کاین بنا را از ازل بنیاد برنا محکمی ست

4 تا جداییم از رخ چون روز و زلف چون شبت روز با دردم قرار و شب به ناله همدمی ست

5 گر بریزد چشم تو خون خیالی باک نیست هرچه با مردم کند آن شوخ عین مردمی ست