با نازکی حسن تو، کی تاب از واعظ قزوینی غزل 112

1 با نازکی حسن تو، کی تاب حجاب است برروی تو، افروختن چهره نقاب است!

2 از آتش آن چهره، دل سنگ گدازد تا دیده ترا، خانه آیینه خراب است

3 لبریز طراوت شده از بس گل رویت دیوار چمن تا مژه خار در آب است

4 سیلاب شود بسکه تراود ز تو خوبی زین واقعه دارد خبر آن دل که خراب است

5 دیدن رخش و، چاک بدامن نرساندن واعظ بده انصاف، که در بند نقاب است؟