1 با رخت شب چراغ نتوان کرد بی رخت سینه داغ نتوان کرد

2 پیش تو آفتاب نتوان جست روز روشن چراغ نتوان کرد

3 از دو زلفت کمان شده ست تنم خود کمان از دو زاغ نتوان کرد

4 باز کن لب که از چنان تنگی میل سوی فراغ نتوان کرد

5 گر ز باغ رخت بری بخورم نظری هم به باغ نتوان کرد

6 خشم در سر کنی به هر سخنی با تو زین بیش لاغ نتوان کرد

7 بوی،خسرو،همی کشی به دماغ بیش ازاین هم دماغ نتوان کرد