با از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 2729

1 با این همه مهر و مهربانی دل می‌دهدت که خشم رانی

2 وین جمله شیشه خانه‌ها را درهم شکنی به لن ترانی

3 در زلزله است دار دنیا کز خانه تو رخت می‌کشانی

4 نالان تو صد هزار رنجور بی تو نزیند هین تو دانی

5 دنیا چو شب و تو آفتابی خلقان همه صورت و تو جانی

6 هر چند که غافلند از جان در مکسبه و غم امانی

7 اما چون جان ز جا بجنبد آغاز کنند نوحه خوانی

8 خورشید چو در کسوف آید نی عیش بود نه شادمانی

9 تا هست از او به یاد نارند ای وای چو او شود نهانی

10 ای رونق رزم و جان بازار شیرینی خانه و دکانی

11 خاموش که گفت و گو حجابند از بحر معلق معانی