1 با جان دو روزه تو چنان گشتی جفت با تو سخن مرگ نمیشاید گفت
2 جان طالب منزلست و منزل مرگست اما خر تو میانهٔ راه بخفت
1 گفت پیغامبر صباحی زید را کیف اصبحت ای رفیق با صفا
2 گفت عبدا مؤمنا باز اوش گفت کو نشان از باغ ایمان گر شکفت
1 زاهدی را گفت یاری در عمل کم گری تا چشم را ناید خلل
2 گفت زاهد از دو بیرون نیست حال چشم بیند یا نبیند آن جمال
1 در هر فلکی مردمکی میبینم هر مردمکش را فلکی میبینم
2 ای احول اگر یکی دو میبینی تو بر عکس تو من دو را یکی میبینم
1 هله هش دار که در شهر دو سه طرارند که به تدبیر کلاه از سر مه بردارند
2 دو سه رندند که هشیاردل و سرمستند که فلک را به یکی عربده در چرخ آرند
1 بوقلمون چند از انکار تو در کف ما چند خلد خار تو
2 یار تو از سر فلک واقف است پس چه بود پیش وی اسرار تو