با همه لطف و با منت این از اهلی شیرازی غزل 1354

1 با همه لطف و با منت این همه ناز و سرکشی با همه کس خوشی چرا با من خسته ناخوشی

2 غیر مرا که سوختی با همه ساختی به مهر آب حیات مردمی در نظر من آتشی

3 ای دل و جان عاشقان گرم مران که خلق را دل نبود به جای خود تا تو فراز ابرشی

4 بی‌غم جان‌گداز تو شاد نِیَم به زندگی شادیم از تو بس بود این که مرا به غم کشی

5 پرتو حسن روی تو شمع فلک خجل کند چون کنم آفتاب من وصف رخت به مهوشی

6 گرچه تو مست قربتی شکر خدا کن ای ملک کز می عشق آن صنم چاشنیی نمی‌چشی

7 اهلی اگر نشُسته‌ای دست ز خود مجو لبش کآب حیات بخشدت پاکدلی و بی‌غشی