عقل از جلال الدین محمد مولوی(مولانا) غزل 1259

1 عقل آمد عاشقا خود را بپوش وای ما ای وای ما از عقل و هوش

2 یا برو از جمع ما ای چشم و عقل یا شوم از ننگ تو بی‌چشم و گوش

3 تو چو آبی ز آتش ما دور شو یا درآ در دیگ ما با ما بجوش

4 گر نمی‌خواهی که خردت بشکند مرده شو با موج و با دریا مکوش

5 گر بگویی عاشقم هست امتحان سر مپیچ و رطل مردان را بنوش

6 می‌خروشم لیکن از مستی عشق همچو چنگم بی‌خبر من از خروش

7 شمس تبریزی مرا کردی خراب هم تو ساقی هم تو می هم می فروش