چه شود گرت زمانی من دلفکار از اهلی شیرازی غزل 971

1 چه شود گرت زمانی من دلفکار بینم دل بیقرار یکدم زتو برقرار بینم

2 نه مروت است و غیرت که تو سر و ناز پرور بکنار غیر باشی منت از کنار بینم

3 هوسی جز این ندارم که بچشم زنده بر سر سرخویش خاکپایت من خاکسار بینم

4 من زار چون ننالم که درین چمن چو بلبل ز گلی که نیست خارش همه زخم خار بینم

5 تو غزال مشکبویی من خسته دل ببویت سگ آن خجسته بختم که ترا شکار بینم

6 من پیر شرم بادم ز سفید مویی خود که جدا ز نوجوانان چمن و بهار بینم

7 نه تویی ز عشق اهلی بفغان چو بلبل و بس که خراب حسن او گل چو تو صد هزار بینم