تو از جلال الدین محمد مولوی مثنوی معنوی 72

1 تو چرا بیدار کردی مر مرا دشمن بیداریی تو ای دغا

2 همچو خشخاشی همه خواب آوری همچو خمری عقل و دانش را بری

3 چارمیخت کرده‌ام هین راست گو راست را دانم تو حیلتها مجو

4 من ز هر کس آن طمع دارم که او صاحب آن باشد اندر طبع و خو

5 من ز سرکه می‌نجویم شکری مر مخنث را نگیرم لشکری

6 همچو گبران من نجویم از بتی کو بود حق یا خود از حق آیتی

7 من ز سرگین می‌نجویم بوی مشک من در آب جو نجویم خشت خشک

8 من ز شیطان این نجویم کوست غیر کو مرا بیدار گرداند بخیر

9 گفت بسیار آن بلیس از مکر و غدر میر ازو نشنید کرد استیز و صبر