چه شد که بار دگر یاد از شهریار گزیدهٔ غزلیات 131

1 چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی چه شد که شیوه بیگانگی رها کردی

2 به قهر رفتن و جور و جفا شعار تو بود چه شد که بر سر مهر آمدی وفا کردی

3 منم که جور و جفا دیدم و وفا کردم تویی که مهر و وفا دیدی و جفا کردی

4 بیا که با همه نامهربانیت ای ماه خوش آمدی و گل آوردی و صفا کردی

5 بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد ،کس نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی

6 منت به یک نگه آهوانه می بخشم هر آنچه ای ختنی خط من خطا کردی

7 اگر چه کار جهان بر مراد ما نشود بیا که کار جهان بر مراد ما کردی

8 هزار درد فرستادیم به جان لیکن چو آمدی همه آن دردها دوا کردی

9 کلید گنج غزل‌های شهریار تویی بیا که پادشه ملک دل گدا کردی