کی دگر دیوانه ما با قبا از واعظ قزوینی غزل 326

1 کی دگر دیوانه ما با قبا سر می‌کند؟ جامه از مصحف اگر پوشد، که باور می‌کند؟!

2 ناروایی، تا نباشد نام عشقی بر سرت! بر سر، ای دل، داغ کار سکه بر زر می‌کند

3 یاری خردان برد، کار بزرگان را ز پیش صف شکافی تیغ، از پهلوی جوهر می‌کند

4 عمر می‌کاهد ز فکر مال، دایم خواجه را خویش را از ضبط گوهر، رشته لاغر می‌کند

5 خرد نشماری حق هم‌کاسگی را ای بزرگ شیر یک پستان، دو کودک را برادر می‌کند

6 دیده وقت پیریت بی‌جا نمی‌آرد غبار از غم فوت جوانی خاک بر سر می‌کند!

7 خانه گیتی، مثال خانه آیینه است هر زمان از خلق دیگر صورتی بر می‌کند

8 از بلندی می‌رسد معنی بهر نزدیک و دور رتبه گفتار واعظ کار منبر می‌کند