پیش تو هر که هست چو صورت از اهلی شیرازی غزل 1264

1 پیش تو هر که هست چو صورت خموش به عیسی نفس تویی دگران چشم و گوش به

2 خواهد سبوی جسم چو سنگ اجل شکست پس این سبو سفال سگ میفروش به

3 گر می چنان خوری که نگویند زهر باد گر زهر میخوری بحقیقت ز نوش به

4 طوفان آب دیده جهان میکند خراب گر دیک دل ز گریه نیارم بجوش به

5 اهلی ز وصف لاله رخان لب چه بسته یی بلبل بهر صفت که بود در خروش به

6 مخمور عشق را لب میگون دوا کند اهلی خموش و درد سر از گفتگو مده