هرکه چون صورت چین دیده از اهلی شیرازی غزل 493

1 هرکه چون صورت چین دیده بروی تو گشاد چشم دیگر ز تماشای تو بر هم ننهاد

2 مگر آن لحظه رقیب تو زمن پوشد چشم که رود خاک وجود من دلخسته بباد

3 آنچنان شادم از آنشب که بخوابت دیدم که نمیآیدم از شادی آن خواب بیاد

4 یارب آن آهوی مشکین بیابان امید کس چو مجنون تو گمگشته ببوی تو مباد

5 گر حریفان تو ساقی، بمی از دست شدند اهلی دلشده ناخورده می از پای افتاد

6 نیست در دستم سر مویی ولیکن همتم یکسر مویت بملک هر دو عالم میخرد

7 هرکه چون اهلی هلاک لعل جانبخش تو شد کافرم گر منت از عیسی مریم می برد