هرکه زاین وادی به کوی از خیالی بخارایی غزل 252

1 هرکه زاین وادی به کوی بخت و دولت می‌رسد از ره و رسم قدم داریّ و همّت می‌رسد

2 فرصت صحبت مکن فوت از پیِ مقصود خویش حالیا خوش بگذران کآن هم به فرصت می‌رسد

3 از خروش کوس شاهان این نوا آید به گوش کاین سرا هر پادشاهی را به نوبت می‌رسد

4 آخر ای سرگشتهٔ وادیّ هجران بیش از این تشنه‌لب منشین که دریاهای رحمت می‌رسد

5 از ره غربت خیالی عاقبت جایی رسید هرکه جایی می‌رسد از راه غربت می‌رسد