هر که رخسارش آرزو از کمال‌الدین اسماعیل غزل 15

1 هر که رخسارش آرزو کردست گل بر بارش آرزو کردست

2 بی خودیّ دلم بجای خودست زانکه دیدارش آرزو کردست

3 تا گرفتار هجر اوست دلم مرگ صد بارش آرزو کردست

4 گو بیا حال من نخست ببین هر که این کارش آرزو کردست

5 عشق بی رنج هر که می طلبد گل بی خارش آرزو کردست

6 در بر من دلی جگر خوارست که غم یارش آرزو کردست

7 می گریزد بسایۀ زلفش باد گلزارش آرزو کردست

8 عقل سودای وصل او نپزد گر چه بسیارش آرزو کردست

9 اشک چون نار دان که می بارم چشم بیمارش آرزو کردست